Przedział 13

Szczerze? Ta cała ich gadanina zaczynała go z lekka nudzić. A to trochę dziwne, bo Miłosz zazwyczaj podnieca się pod byle pretekstem, zachwyca się wszystkim, co usłyszy bądź wyczuje innym ze zmysłów. A tu proszę! Chłopak zaczął nawet ziewać.


- Kłócicie się jak stare dobre małżeństwo - i od razu pożałował tych słów. Dla niego były pewnej mierze... po prostu ordynarne. Poza tym... to zupełnie nie pasowało do jego wewnętrznej natury! Ale postanowił że nie przeprosi, nie poprawi się... mogłoby to wyglądać ciut komicznie. Dlatego od teraz milczy kompletnie. Chociaż, może potem zmieni zdanie i znów coś palnie? Oby nie, oby jego kolejne słowa będą ciut grzeczniejsze. Bo Miłosz to raczej grzeczny chłopiec. Mimo, że, co by tu opowiadać, nieco irytujący. 
Dziewczyna raczej nie... ale chłopak pewnie zareaguje ostro na jego uwagę. Chociaż, z drugiej strony, ta pierwsza mogła również zareagować tak samo, bądź coś w podobie. 

I tak, nie rzucił żadnego zaklęcia. Znowu... może jednak się zastanowi, i potem to uczyni? Chociaż miał pietra, że jakieś zaklęcie mu znowu nie wyszło. A tu mamy kolejną anomalię, bo Miłosz to bardzo odważna osoba... czego się spodziewać po byłym harcerzu?

Szczerze? Adama zaczęło to bawić. Widocznie zawartość płóciennej torby była na tyle ważna dla tej dziewczyny, że aż próbowała wszelkich metod. Najpierw próbowała zastąpić mu drogę, ale tylko się roześmiał nad jej marnymi próbami. Jeśli chciała swoją własność, musiała mu ją odebrać. inaczej weźmie ją sobie. Nie był typem złodzieja, nie miał w zwyczaju zabierania ludziom ich rzeczy, chciał ją tylko rozzłościć, bo działała mu na nerwy tym swoim gadulstwem i wymądrzaniem się. A Adam marzył tylko o podróży w pociągu w spokoju, w ciszy najlepiej, bez zbędnego paplania, którego otrzymał aż w nadmiarze od tej dwójki. Malcem zupełnie się nie przejął i tak był bezużyteczny i na pewno nie znał żadnych zaklęć, nie mógł w żaden sposób mu zaszkodzić. Isla jak widać także nie potrafiła, bo kolejne zaklęcie jej nie wyszło. Tym razem musiał się odezwać, bo sytuacja wyglądała naprawdę komicznie.
Zerknął na kota, który rzucił się na niego pazurami, a na koniec ugryzł w nogę.
- Aauuu! Ty przeklęty kocurze! - zamachnął się nogą, chcąc kopnąć rudego szkodnika, ale zdążył czmychnąć. Adam poślizgnął się na kałuży z dyniowego soku i klapnął na tyłek, torba wypadła mu z ręki i upadła na podłogę. Słychać było tylko cichy brzdęk, zwiastujący, że jej zawartość chyba się stłukła. - Ups. Chyba coś pękło. Swoją drogą, słabo wychodzą ci zaklęcia jak na Krukonkę - powiedział całkowicie rozbawiony daną sytuacją. Bolał go tyłek, a wstrętny kocur krążył wokół niego nastroszony jak jakaś puma. Wyjął różdżkę z kieszeni bluzy i skierował ją na zwierzę. - Vera Verto - wypowiedział, licząc, że to go na moment unieszkodliwi.

The member 'Adam Stewart' has done the following action : Dices roll

---

'K6' : 5

Hermiona postanowiła od razu wykorzystać okazję i gdy tylko Adam klapnął na tyłek nie zastanawiała się wiele. Chwyciła swoją torbę, i bezceremonialnie wyszarpnęła ją z ręki gryfona. Wolną dłonią chwyciła Krzywołapa i wsadzając go sobie pod pachę, nie zwracając uwagi na nic opuściła bez słowa przedział. Nie mogła ryzykować, że eliksir przestanie działać i jej prawdziwa tożsamość wyjdzie na jaw. Mając nadzieję, że chociaż jedna z buteleczek przetrwała zaszyła się w pustym przedziale w którym samotnie dokończyła podróż. Cały czas biła się z myślami czy decyzja powrotu była słuszna. 
Gdy tylko Hermiona wybiegła z przedziału, decyzję o przesiadce podjął i Miłosz, nie chciał kontynuować podróży w towarzystwie Adama, który nie potraktował go zbyt miło. Zebrał swoje rzeczy i w mgnieniu oka zostawił Stewart'a samemu sobie w kałuży z soku dyniowego. Na odchodne pokazał jeszcze język chłopakowi a potem puścił się biegiem przez korytarz w poszukiwaniu wolnego miejsca w innym przedziale i z nadzieją że nie natknie się w pociągu na dziewczynę z peronu. 
Adam przeklął w duchy tych dwoje i cały ten dzień doprowadzając się do porządku. Przypomniało mu się, że nadal jest w posiadaniu tajemniczej koperty, zaczął opracowywać plan odnalezienia A.G której w dniu imienin ciocia M zrobiła prezent. 

ZT WSZYSCY 


Kochani w tym momencie kończy się Wasza przygoda w Hogwart Express. 
Dziękuję za udział i zaangażowanie w Evencie Back to Hogwart! 
Nie jest to jednak koniec Waszej przygody, a decyzje podjęte podczas trwania eventu odbiją się na dalszych losach Waszych postaci w Hogwarcie. 
Zapraszam do tematu z podsumowaniem, gdzie znajdziecie wszelkie informacje i wytyczne.